Evenals vorig jaar hebben 3 gastschrijfsters (partners van enkele eigenaren) hun best gedaan de belevenissen van een groep wijnhandelaren plus aanhang te beschrijven vanuit hun eigen invalshoek.
Auteur: Marja van Tooren (Henri Bloem Arnhem)
De ochtend na de Winzerpfanne hadden we gelukkig de mogelijkheid om iets langer te blijven slapen. Steun en toeverlaat Steven verwachtte ons niet eerder dan 10.15 uur in de lobby van het hotel om met elkaar onder de grond te duiken. Retz heeft namelijk 20 kilometer kelders onder zijn of haar fundamenten en 800 meter daarvan hebben wij bewandeld. De kleine kordate dame die ons rondleidde had een prettige manier om ons van alles te vertellen en zo waren wij 1,5 uur ondergronds.
Toen wij ons hoofd wee r boven de grond uitstaken, stond er natuurlijk een glas wijn op ons te wachten, maar eigenlijk had ik veel meer zin in een lekkere kop koffie, want de Winzerpfanne en Ch ardonnay van de avond ervoor hadden toch een zekere dufheid achtergelaten. Gelukkig was de koffie in het hotel snel gezet, ook Tjitse schoof aan voor een espressootje.
Aan het einde van de lunch in het “Weinquartier”, (waarbij Bloem Arnhem kop en kont van de tafel bezette) en die iets te lang duurde en opgediend werd door een knaap die volgens mij een slechte nacht achter de rug had als ik zijn gelaatsuitdrukking zo zag, werden we opgewacht door de altijd vriendelijk lachende Franz Prechtl. We stapten weer in de bus en “der Franzl” nam ons mee naar de Kellergasse. Nee, dit is niet een smal straatje waar je aan lange tafels wijn drinkt, maar het zijn weggetjes waar kleine witgeschilderde huisjes staan die toegang verschaffen tot uitgegraven wijnkelders. Decennia geleden toen er nog veel gemengde bedrijven in dit deel van Oostenrijk waren (wijnbouw, landbouw en veeteelt) was er niet voldoende ruimte op de Hofen om de wijn te lageren en werden deze kelders gebruikt. Nu doen ze veelal dienst als proeflokaal. 
Toen wij met der Franzl door de wijngaarden wandelden ging zijn telefoon en kreeg hij van zijn Petra te horen dat ze met Kaffee und Kuchen zat te wachten, dus in de bus en naar Huize Prechtl. Een allerhartelijkste ontvangst door Petra in Dirndl-jurk. Met hulp van dochter Maria van 11 werd er koffie voor ons gezet, met natuurlijk Kuchen daarbij.
Daarna werd het toch de hoogste tijd om onze weer te richten op het serieuze deel van ons bezoek, nl. de proeverij. Petra liet ons op een verrassende manier kennismaken met de verschillende geuren in de wijnen, door steeds glazen met de passende geuren bij de wijn te zetten. Terwijl wij aan het proeven waren werd er achter onze rug met man en macht gewerkt aan het diner voor 26 mensen. We namen plaats aan lange tafels met wit linnen en zilver en kregen een 5-gangen diner voorgeschoteld dat heerlijk was, maar toch meer geschikt voor een hardwerkende wijnboer dan wijnhandelaren die deze dagen toch iets minder hard werkten. Petra en Franz toonde zich prima gastheer(vrouw)en, verwisselden diverse malen van plaats en zeker Petra had bij het afscheid voor iedereen een persoonlijk woordje. We werden door beiden uitgezwaaid en keerden terug in Hotel Althof, waar in tegenstelling tot de dag ervoor, vrijwel iedereen meteen op één oor ging.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten